دیگر اینجا عباس نیست...

کربلا نرفتن سخت است...
کربلا رفتن سخت تر !
تا نرفته ای شوق رفتن داری...
تا رفتی شوقِ مُردن !
کربلا رفته ها می دانند؛
بعد از کربلا روضه ی حسین؛
حکمِ زهر دارد برای دلِ اوراق شده زائر !
آخر اینجا؛
دیگر عبّاس نیست؛
تا آرام شوی در حریم امنش...

علت طوفان تهران...

اینکه دیدید نه باد بود و نه طوفان کامد...

آسمان کرک و پرش ریخت اباالفضل آمد...

می خواست نشان دهد ادب را...

فرزند دلیر حیدر آمد

"عباس" امیر لشگر آمد

میخواست نشان دهد ادب را

یک روز پس از برادر آمد

اینجا مدینه نیست...

عاشق اگر شدم، اثر چشم های توست
اصلاً تمام زیرِ سرِ چشم های توست

تا «إن یکاد» صبح و شبِ زینب تو هست
بال فرشته ها سپر چشم های توست

این جا مدینه نیست، به فکر نقاب باش
مُشتی حسود دور و بر چشم های توست

چند بخش شدی؟؟؟

صدای سکینه به گوش می رسید که زیر لب زمزمه می کرد:

می دانم...

بـابـا دو بخش است...

بخشی در صحرا و بخشی بالای نیزه...

اما این که عمـــو چند بخش است را...

فقط بـابـا می داند...

خیمه ها...

امروز عباس نگهبان خیمه هاست و دل تمام کودکان قرص است اما عصر دهم...

السلام علی المهتوک الخباء...

دست به سینه ...

مشک را که پر از آب کرد
از خوشحالی حتی حواسش نبود دستانش را بریده اند …

بعد از ریخته شدن آب هم آنقدر ناراحت بود
که باز ...
فرصت نکرد سراغی بگیرد از بازوانش …

فقط وقتی حـسـیـن(ع) آمد بالای سرش ،

میخواست دست به سینه سلام دهد

که تازه فهمید دستانش نیستند !