پگاه نجف...

قسم به نم نم اشکم پس از اذان صبح
چقدر بوی حسین میدهد پگاه نجف

مجنون حسینیم...

ما گمشدگانیم که اندر خم دنیا...

تنها هنر ماست که مجنون حسینیم...

نمکدان حسین...

این نمک دان حسین جنس عجیبی دارد

هرچقدر می شکنم باز نمک ها دارد...

دیگر اینجا عباس نیست...

کربلا نرفتن سخت است...
کربلا رفتن سخت تر !
تا نرفته ای شوق رفتن داری...
تا رفتی شوقِ مُردن !
کربلا رفته ها می دانند؛
بعد از کربلا روضه ی حسین؛
حکمِ زهر دارد برای دلِ اوراق شده زائر !
آخر اینجا؛
دیگر عبّاس نیست؛
تا آرام شوی در حریم امنش...

لبهای من عسل شده از گفتن حسین...

   در راه عشق رنج و بلا مزه می دهد

   در سلک ماست ، بزم عزا مزه می دهد

 

    ترجیح می دهم بشوم مبتلا ولی

چون نام تو دواست شفا مزه می دهد   

  

   یک عمر خوانده ایم تو را حضرت امیر

یک بار پاسخ تو به ما مزه می دهد   

   لبهای من عسل شده از گفتن حسین

آقا چقدر نام شما مزه می دهد   

   بعد از طواف دور حریم تو یا حسین

چای دو رنگ کرب و بلا مزه می دهد   

   از آن سِری که آمده ام کربلایتان

فهمیده ام که آب و هوا مزه می دهد   

   خوابیده استجابت حق زیر قبه ات

تنها به زیر قبه دعا مزه می دهد

   پای مجالس تو عرق ریختم ولی

خسته نباشی ات به گدا مزه می دهد

   جایی که نوحه خوان تو مشغول نوکری است

باید  قبول کرد صدا مزه می دهد

   خوردم نمک ز سفره تو حدس می زنم

این اشکهای دیده چرا مزه می دهد

   ذکر مصیبتت همه جا خوانده ام حسین

فرقی نمی کند همه جا مزه می دهد

   شبهای جمعه حضرت عبدالعظیم هم

مانند کربلا به خدا مزه می دهد

   وقت گریز روضه ارباب بی کفن

یابن الشبیب های رضا ^(ع) مزه می دهد

راهی شد...

تازه میخواست دلم سرخوش مبعث گردد

خبر آمد حسین ابن علی راهی شد...

من خرابت شدم...

یاحسین...

همه آباد نشینان ز خرابی ترسند

من خرابت شدم و دم به دم آباد ترم

ضربان قلب من...

هرگز دلم نمیکند از آسمان هبوط

من عاشقم که هیچ نمیترسم از سقوط

دکتر! نوار قلب مرا با وضو بگیر

دندانه های سین حسین اند این خطوط

دَقّات قلبی نادَیتُکَ یا حســـینــ ...

گریز روضه...

آقای حنیفی

در آن قبیله که یک عمر نوکری رسم است

 به اسم اعظم تو کیمیاگری رسم است

غلام ایل و تبارت شدم ز کودکی ام

 که در قبیله ی تو ذره پروری رسم است

حرم نداری و وقتی ...

به خدا قسم...

...أبد و الله یازهــراء ما ننسی حـسـیـنـاً...

قتل الحسین...

الا یا اهل العالم قتل الحسین بکربلا عطشانا...

قصه ما به سر رسید...

قصه ماهم به سر رسید...

شمر هنوز بلند نشده...

حرارت...

روضه سخت شد و هیئت آتش گرفت...

انّ لقتل الحسین حرارة فی قلوب المومنین...

ح س ی ن...

10 شب بیشتر نمانده
تا حســین ...
حـ... سـ... یـ... نـ... بشود...

چایی روضه

...عرق کهنه شیراز مرا مست نکرد

چایی روضــه اربـابـــ زمین گیرم کرد...

دل...

حسین جان دلمان دست تو باشد بهتر است که فرمود : إن اللهَ یأمرکم أن تودوا الأمانات الی اهلها...  سوره مبارکه نساء

هوای محرم

آقا سلام برغزل اشک ماتمت

بر مسجد و حسینیه و روضه و دمت

چندی گذشت در غم هجران اشک تو

پرمی کشید دل به هوای محرّمت

حرم خواهرت ...

        حسین جان!

 صد شکر که نو گشته ضریحت

                اما،

 دلشوره ضریح خواهرت را داریم...

    دل نوشتــــ :
      مهدی جان! برای آمدنت نگاهمان تا دیروز سوی کعبه بود و حجاز ولی این روزها نگاهِ دلمان سوی حرم عمه جانت زیـــنــــب است!

بأبی أنت ...

مثل پدرم،

دعا می‌کنم دعای فرزندم اجابت شود؛

و دعای فرزندش،

و فرزند فرزندش،

آن‌گاه که می‌گویند:

       بِأبی اَنتَ وَ اُمّی یَا اَباعَبدِالله...